เหตุการณ์เมื่อเช้านั้นมันยังคงฝั่งจำไว้ในหัวตลอดเลย จึงนำไปเล่าและขอกับคำปรึกษากับเพื่อนบ้านหลายๆคน เพราะว่าที่บ้านผมนั้นคล้ายๆกับห้องใต้หลังคา เพราะมันอยู่ใต้หลังคาเยื้องกับชั้นบนสุดของบ้านนั้นเอง ผมได้ลองมาหมดทุกวิธีการแล้ว ไม่ว่าจะเป็น ไม้ไล่หนู กาวดักหนู หรือว่าจะเป็นบริษัทกำจัดหนูนั้นเอง ก็ยังไม่ได้ผลเลยที่จะไล่มันออกไป เต็มที่ก็ได้แค่ สอง สาม วัน หลังจากที่นำมาใช้ เพราะว่าหนูนั้นมีประสาทสัมผัสที่ไวมาก เมื่อมันได้กลิ่นที่แปลก มันก็ไม่เข้าไปใกล้ แต่หลังจากนั้นพอมันเริ่มชินแล้วนั้น ทุกอย่างที่นำมาใช้นั้นมันจะกลายเป็นที่รับฟันของมันหมดเลย โดยเฉพาะกาวดักหนูนี้ตัวดีเลย ไม่รู้ว่ามันเอาวิธีไหน มันจึงเอาอาหารที่วางแล้วล่อ มันไว้ออกไปได้ โดยที่ขามันนั้นไม่ติดแม้แต่เศษกาวเลย จนแบบว่าท้อแล้วถึงขนาดที่ว่า คุยกับมันเลยเหมือนคนบ้าเลย ว่าต่างคนต่างอยู่เหอะ อีกใจนึงก็งง ว่ากูทำไรลงไปว่ะ
จนมาถึงวันนี้นั้นเมื่อเวลาผ่านไปสองอาทิตย์ คุณน้าของผมนั้นท่านจับฉลากได้ไปเที่ยวที่ จีน เป็นเวลา 5 วัน ฟรีทั้งครอบครัวผมเลยจึงตัดสินใจทิ้งบ้านที่เราอยู่นั้นปล่อยไว้กับมันก่อน พักเรื่องนั้นเก็บไว้ก่อนแล้วหันเหมาเที่ยวอย่างจริงจังเพราะว่าไม่รู้ว่าจะได้โอกาสแบบนี้อีกทีตอนไหน แต่อันนั้นก็ได้แค่คิดว่ะ เพราะว่าภาพในวันที่มันมาเริงร่าในบ้านของเรานั้นมันยังติดตา กลายเป็นว่าทริปนั้นไม่สนุกเลยเพราะว่า มัวแต่กังวลว่าบ้านของเรานั้นจะเป็นยังไง มั้งได้แตืคิดว่า หนูกลัวอะไร ทำยังไงมันถึงจะไปจากชีวิตเรา
